روایتی شیرین از زیارت اولی ها

با زبان آذری در حال راز ونیاز است. معنای کلمات و حرف های او را نمی دانم، اما به خوبی می توان حرف های او را از احساسش خواند. دست هایش رو به آسمان و به سمت پنجره فولاد آقا قد کشیده و قطرات اشک از گونه هایش جاری است. چنان محو فضای ملکوتی بارگاه امام رئوف شده که خبر ندارد یک نفر نظاره گر اوست. او اگر چه محو فضای حرم است اما در میان دعاهایش بخوبی می توان فهمید که برای همه دعا می کند. برای شفای بیماران، برای عاقبت به خیری فرزندان، برای جوانان و ... وا اصفا! به کجا داریم میریم؟ :دی...